ضرب آهنگ دل

سخنی باشهدا

پای در راه بود ومن بودم   

شوق ا... بود ومن بودم

سفر از خاک بود تاملکوت

از زمین،این همیشه برهوت

جبهه میعادگاه بود از پیش

بختم، اما سیاه بود از پیش

باسوران، سواره می راندم

همه رفتندومن یکی ماندم

گفتم، ای رفته تا فراسوها

ای مهاجرترین پرستوها

از شب هولناک می گذرید

بی من از ست خاک می گذرید؟

بی شما، روح خسته را چه کنم

پروبال شکسته را چه کنم

میزشوید از زمین رها، بی من

بسلامت، ولی چرا بی من؟

                                       سروده:جلیل واقع طلب